Յուր չար բախտի ճանկում բռնված՝
Նա քեզանից հեռու մնաց.—
Սիրեցի քեզ հեռվից
Զրկված քո բույրից,
Եվ տանջվեց թաքուն
Գիշերը անքուն։
Նորա սերը մնաց անհաս,
Բայց անունը չըմոռանաս.—
Պահի՛ր քո մտքում,
Հիշի՛ր աղոթքում.
Եվ քո սրտում նա
Թող անմահանա։
Իմ կարծիքով Թումանյանը այս բանաստեղծությունը գրելիս սիրահարված է եղել,բայց չի կարողացել արտահայտել իր սերը և տանջվել է։
Նարե Սուքիասյանի ուսումնական բլոգ 