Տարածաշրջանը- հայկական լեռնաշխարհ
Ձեռքերի բռնվածքը- ճկույթներով
Ձեռքերի դիրքը-հորիզոնական
Ըստ Աճառյանի պարի ծագումնաբանությունը գալիս է պարսկերենից, որը նշանակում է գունդ։ Ըստ Ստեփանոս Մալխասյանի այն նաև նշանակում է համայքնի ամբողջականություն, մեծ և հզոր միավորում, ինչը նաև մեկնաբանելի է պարի մեջ քանի որ պարում ենք շրջանով։ Այն համայնքային պար է, այսինքն պարում են բոլորը՝ չկան սահմանափակումներ։
Տարբեր բարբառներում գյովընդ բառը տարբեր ձև է հանդիպում՝ գյոնդ, կյոնդ և այլն։
Այն պատկանում է երկու գնալ, մեկ դառնալ պարաընտանիքին։
Գոյություն ունի «Գյովընդի» բազմաթիվ տարբերակներ։ Միայն տասնյակ օրինակներ գրի է առել Սրբուհի Լիսիցյանը։
Այս պարաձևերը տարբերակվում են ըստ տեմպի, ըստ խաղացող ազատ ոտքի, ըստ ձեռքերը բռնելու ձևի և այլն:
Պարաքայլերը
- աջ ոտքը կատարում է քայլ դեպի աջ
- ձախ ոտքը կատարում է կցորդ քայլ մի փոքր առաջ
- աջ ոտքը նորից կատարում է քայլ դեպի աջ
- ձախ ոտքը կատարում է «խաղ»
- ձախ ոտքը դրվում է դեպի ձախ
- խաղում է աջ ոտքը
Իրականում դեպի ձախ կատարվում է մեկ քայլ, որն էլ ժողովրդի կողմից բնութագրվում է «մեկ դառնալ» տերմինով:
Գլուխը մարմնի համեմատ ոչ մի դարձում չի կատարում, այսինքն պտտվում է այնքան իչքան կորդինացիան է պահանջում։
Ձեռքերը խորհրդանշում են մարմնի տեղաշարժի ուղղությունը։
Նարե Սուքիասյանի ուսումնական բլոգ 