Մեծ հավակնություններ ունեցող փոքր մարդկանց իրենց արժանի տեղը ցույց տալու համար նա մեկ այլ պատմություն էր պատմում որսորդի գնդակից վիրավորված առյուծի մասին, որ ցավից ոռնում էր և մահվան դուռն էր հասել: Առյուծին է մոտենում փոքրիկ, դանդաղաշարժ կրիան և հարցնում.
— Ի՞նչդ է ցավում:
— Որսորդն է վիրավորել, — պատասխանում է առյուծը:
Կրիան բարկանում է և ասում.
— Թող չորանան այն մարդու թևերը, որ վնասում են երկրի երեսին ապրող մեզ նման հրաշալի արարածներին:
— Կրիա եղբայր, — պատասխանում է առյուծը, — պետք է ասեմ, որ որսորդի հասցրած վերքն ավելի քիչ է ինձ տանջում, քան այն, ինչ հենց նոր ասացիր:
Այդ ասելով՝ առյուծը հոգին ավանդում է: Նույն բանի շուրջ նա մեկ այլ պատմություն էլ էր պատմում կամրջով անցնող փղի ականջը մտած լվի մասին:
— Ընկերս, — ասում է լուն, — երբ մեզ նման հսկաներն անցնում են կամրջի վրայով, այն ցնցվում է մեր հզորությունից:
Առաջադրանքներ
- Ընթերցի՛ր առակը և առանձնացրո՛ւ անծանոթ բառերն ու արտահայտությունները:
հավակնություն — ինչ-որ բանի ձգտում
հոգին ավանդել- մահանալ
- Ո՞վ է այս առակի գլխավոր հերոսը: Բնութագրի՛ր ու նկարագրի՛ր նրան:
Առակի գխլխավոր հերոսը առյուծն էր։ Նա վիրավորվել էր որսորդի կրակոցից , բայց ավելի շատ վիրավորվել էր կրիայի խոսքերից։ Առյուծը բարկացել էր, որ կրիան իրեն համեմատել էր առյուծի հետ։
- Փորձի՛ր ինքդ այսպիսի մի առակ հորինել, նկարազարդել և հրապարակել:
<< Արագավազ նապաստակն ու ինքնահավան խխունջը >>
Մի անգամ աղվեսը պոկել էր նապաստակի պոչի մորթին։ Նապաստակը պաշտպանվելու համար սկսեց փոս փորել, իսկ աղվեսը փախավ հողից բարձրացած փոշուց։ Տենելով նապաստակին խխունջը մտեցավ նրան և ասաց․
- Ի՞նչ է պատահել։
- Աղվեսը վնասել է պոչիս մորթին,-պատասխանեց նապաստակը։
- Անտառից վռնդել է պետք այն աղվեսներին, որոնք վնասում են մեզ նման գեղեցիկ և ճարպիկ արարածներին,- իրենից գոհ ասաց խխունջը։
Նապաստակը հեռացավ քթի տակ փնթփնթալով․<< Չգիտես ինչից ավելի շատ բարկանաս՝ աղվեսի արածից, թե՞ խխունջի ինքնահավան խոսքերից>>․․․
Նարե Սուքիասյանի ուսումնական բլոգ 